Grosso Colpo

Το προπερασμένο Σάββατο το ΙΓΕ διοργάνωσε ημερίδα με θέμα "Σύγχρονη Μελισσοκομία - Θεωρία & Πράξη".
Εκ των ομιλητών και ο κος Γεώργιος Πίττας. Αν δε σας λέει κάτι το όνομα, σίγουρα ξέρετε την εταιρεία του. Μέλι Αττική. Τώρα καταλάβατε για ποιον μιλάμε.
Το θέμα που ανέπτυξε ο παραπάνω κύριος ήταν " Η επαγγελματική μελισσοκομία στην Ελλάδα του αύριο".
Πως την οραματίστηκε λοιπόν τη μελισσοκομία του αύριο στην Ελλάδα ο άξιος επιχειρηματίας?
Μα φυσικά να εκμεταλλεύεται τον κόπο και το προϊόν όσο το δυνατό περισσοτέρων μελισσοκόμων. Φυσικά και δεν διαθέτει δικές του κυψέλες (ελάχιστες σε σχέση με τις ποσότητες μελιού που διακινεί) παρά αγοράζει χονδρικώς το μέλι από τους περισσότερους -κυρίως επαγγελματίες- μελισσοκόμους.
Και που είναι το πρόβλημα θα μου πείτε. Σε ελεύθερη οικονομία ζούμε, άξιος επιχειρηματίας είναι.
Στην Ελλάδα παραδοσιακά η μελισσοκομία ασκείται κυρίως από μικρούς, ερασιτέχνες παραγωγούς. Είναι το μεράκι και η αγάπη που κρατά σχεδόν 20.000 άτομα (τα καταγεγραμμένα τουλάχιστον, ανεπίσημα ίσως και διπλάσια σε αριθμό) να ασχολούνται με τη μελισσοκομία. Δύσκολα κάποιος εξασφαλίζει ικανοποιητικό οικογενειακό εισόδημα μόνον από τη μελισσοκομία. Δεν είναι του παρόντος να αναλύσω το γιατί.
Σύμφωνα με τις στατιστικές της κας Μπίστη (στέλεχος της ΠΑΣΕΓΕΣ) το 70% περίπου των καταγεγραμμένων μελισσοκόμων (αυτών δηλαδή που έχουν μελισσοκομικό βιβλιάριο) είναι ερασιτέχνες (άτυπα για την Ελλάδα και επίσημα και τη Γερμανία που τουλάχιστον γνωρίζω, επαγγελματίας θεωρείται όποιος διαθέτει περισσότερες από 150 κυψέλες). Στην πραγματικότητα δηλαδή, οι ερασιτέχνες μελισσοκόμοι αποτελούν το 80% ή και περισσότερο του συνόλου των ασχολουμένων με τη μελισσοκομία. Πως διαθέτουν το μέλι που κατά βάση παράγουν? Σε στενό φιλικό περιβάλλον. Άνθρωποι που τους γνωρίζουν και τους εμπιστεύονται, εκτιμούν το προσωπικό ενδιαφέρον και τον κόπο τους (έχει πολύ κόπο πιστέψτε με) και τους στηρίζουν οικονομικά.
Που είναι το κόλπο τώρα.
Κανείς δεν έδειξε να καταλαβαίνει και να αντιδρά σε μια επαναλαμβανόμενη πρόταση του κου Πίττα. "Να απαγορεύσουμε την παράνομη διακίνηση μελιού".
Πως θα την απαγορεύσει? Μα πάρα πολύ εύκολα. Με τη συνδρομή της πολιτείας (των κουμπάρων δηλαδή) και των οργάνων της.
Τι ακριβώς εννοούσε όταν αναφερόταν σε παράνομη διακίνηση? Δεν το εξήγησε.
Μήπως σας θυμίζει υπόθεση παρόμοια με το λάδι? Θυμάστε τις διαφημίσεις του ΣΕΒΙΤΕΛ?
Η διακίνηση του μελιού από τους μικροπαραγωγούς δεν είναι παράνομη, το αντίθετο μάλιστα είναι -προς το παρόν- νομοθετικά κατοχυρωμένη. Χρησιμοποιώντας σαν άλλοθι όμως τις παράνομα εισαγόμενες ποσότητες από Κίνα και άλλα απίθανα μέρη (αλήθεια ποιος μικρός παραγωγός έχει τη δυνατότητα να το κάνει αυτό?) , θα απαγορεύσουν και θα ποινικοποιήσουν τη διακίνηση του μελιού από τους μικροπαραγωγούς. (Πετυχαίνει το κόλπο αυτό, αν μάλιστα μας παρουσιάσουν και ένα γκάλοπ μιας "έγκυρης" εταιρείας, τότε θα έχουν και ηθική υποχρέωση να το κάνουν, σκεφτείτε το άσυλο, τις διαδηλώσεις, τις κάμερες...)
Τι θα κάνει τότε ο ερασιτέχνης μελισσοκόμος? Θα γίνει υπάλληλος του ατσίδα επιχειρηματία. Ξέρετε πόσο αγοράζει το κιλό το μέλι χονδρικώς από τους παραγωγούς? Από 2 έως 3 ευρώ την καλύτερη ποιότητα (θυμάρι). Χωρίς να πληρώνει ΙΚΑ ΜΗΚΑ και λοιπά. Οι γαλακτοβιομήχανοι το είχαν σκεφτεί πρώτοι. Είναι πολλά τα λεφτά εκεί.
Εύχομαι να είμαι απλά καχύποπτος και όλα τα παραπάνω να είναι της φαντασίας μου.
Έλα όμως που οι καιροί είναι πονηροί...

(Δεν παραγνωρίζω το θέμα της ανάγκης για πιστοποιημένα και ασφαλή προϊόντα, με σωστή σήμανση και κανόνες στη συσκευασία και τη διακίνηση. Είναι μια άλλη παράμετρος που αφορά συνολικά τα προς κατανάλωση είδη. Δεν θεωρώ όμως ότι τα παραπάνω είναι αποκλειστικό προνόμιο των βιομηχάνων.)